Eén na laatste dag Phuket

Helaas, ook vandaag is onze geplande bootreis langs onder andere eiland Phi Phi vanwege woest water afgezegd. Erg jammer, Jonne had er mooie verhalen over en zij moet morgen weer werken. Wij, de andere 3, proberen morgen te gaan, maar hebben er een hard hoofd in. Waarschijnlijk morgen vergelijkbaar weer: heerlijk, wind, maar slecht voor een zeereisje.
Vandaag daarom rustig aan. In en rond het hotel. Misschien vanmiddag nog op stap.

Wat zo leuk is aan het feit dat Jonne hier al best lang werkt, is dat ze veel mensen kent en wij aller hartelijkst daardoor ontvangen worden. En bovenal spreken we met allerlei mensen. Bijzonder boeiend. Zoals ik gister verwees naar het verleden, zo gelden er natuurlijk ook heel andere leefomstandigheden voor de mensen hier, levend in het heden. Bijna iedereen die hier werkt, en nog jong is, woont in het hotel. Lange werkdagen, vaak 10 uur. Verblijf in het hotel, veelal dus geen eigen woning. Vrije dagen zijn er maar weinig. De levensstandaard, zo zien we natuurlijk ook continue om ons heen, is op alle fronten onvergelijkbaar met die bij ons. Het verschil tussen woningen, en daarmee tussen rangen en standen, oogt enorm. Hier is net een riant huis gebouwd, stralend in haar luxe en nieuwheid. Daar valt een huisje nog net niet in elkaar, omgeven door chaos en oude materialen.

We spraken er over: zouden we hier langer willen wonen? Ik niet. De warmte werkt voor mij verlammend. Ja ik geniet hiervan zo tijdens vakantie. Maar elke dag? Nee voor mij zeker niet. En dan de algehele cultuur, ook die past niet bij mij. Algemene leefregels van het boedisme passen mij wel. Maar dan niet het religieuze, wel een aantal 'krenten' die ik al een tijdje uit die pap haal. En dan bedoel ik het op een heel positieve manier hoor! De levenswijsheid verpakt in dit alles, dat is wat mij aanspreekt en waar ik graag over lees.

Na een koffie en een litanie van Jonne over honden, katten, vogels en een heuse slang, die allen in het asiel van Arnhem opgehaald kunnen worden, rijden we alsnog naar Surin Beach. Een mooi stukje baai, met inderdaad hoge golven, vlag staat op rood. Wel even spartelen in de golfslag, de anderen dan, ik kijk rustig toe. Lekker om hier te zijn. Weer mooie rit gehad, lekker van zilte lucht genieten. Net als van de wind, de alsmaar rollende golven en het uitzicht. Kijken en denken. Dat doe ik toch ook heel graag. Ik zal jullie niet vermoeien met teveel van mijn gedachten. Maar ik kan lang nadenken over wat maakt in de kern nu wie we zijn? Als je nu niet in Arnhem wordt geboren, maar in een gehucht op Phuket? Wat zou er dan van mij terecht zijn gekomen op mijn 51e? Hoe anders zou ik zijn? Nou, dat soort dingen dus...

Ondertussen zijn de 3 Banninks maf. Eerst Steven, zijn spartelingen doen me denken aan een walrus duik op een boot op Bali, 7 jaar geleden al weer. Nu ploft ie op het zand.... Jon en ik krijgen de slappe lach, Lars kijkt vanuit het water ook lachend toe. Fijn om zo bij elkaar te zijn.

Na nog wat strandgenot, terug naar hotel. Zand en zout afspoelen, lekker aan zwembad. We krijgen positief bericht: zaterdag om 6:00 uur worden we opgehaald om boottocht langs eilanden, waaronder Phi Phi te maken. Super. Erg jammer dat Jonne nu niet mee kan, tja, heel spijtig. Jon moet werken vanaf begin van de middag. En in de ochtend start haar duikcursus. Ook leuk! En dan hebben we nog maar 1 dag, 2 avonden hier. Snel gaat het toch weer.

Zondagochtend om 10:30 uur vliegen we naar Medan. Goed uitgerust, op naar het grote avontuur. Op reis dan eindelijk naar Sumatra. Met haar voor jou oma, zo bekende geschiedenis. Met al haar eigen en ook Nederlands verleden. Met haar prachtige natuur. En haar eigenheid. Een heel andere periode in onze vakantie breekt aan. Dit hier op Phuket is heerlijk luieren. Daar op Sumatra ook, zeker waar. Maar we willen ook al die plaatsen zien. Ja Oom, er zal veel echt niet meer zijn. Maar ondanks dat, jij werd daar geboren, jij zat daar op school, vierde ook daar jouw verjaardagen, vakanties. Maakten tripjes en wandelingen. Die omgeving zit in jouw herinnering gebakken. Zoals we allemaal onze jeugd zo ongekend goed in ons geheugen hebben staan. We hebben gelukkig verschillende verhalen van je gehoord. Nu gaan we er zelf heen. Andere tijd, andere situatie, vele vernieuwingen en veranderingen verder. Ons kan het niet tegen vallen oma, we hebben daar geen eigen ervaring. Dat we er onder jouw bezielende gids leiding heen kunnen, is op zich al fantastisch genoeg!

We gaan nu eerst eten, vroeg naar bed. Morgen een lange dag. Op naar het strand en wederom heerlijk eten!