Zeetrip, ook richting Phi Phi

Op onze laatste dag, gaan we de zee op, zonder Jonnie, helaas. Vroeg op: 5:30 uur. We krijgen nog een uitgebreide instructie van gids Jon via app. Wat is het leven zonder WiFi ;-) ?!

Keurig op tijd staan we bij de ingang. Wij wel. Het wachten is op een ander stel. Steven wordt op de proef gesteld denk ik nog, als pas na 15 min de andere 2 komen. Het Stevens's kwartiertje, zit hem zelf nu hoog. Heel hoog. Het zal het vroege opstaan wel zijn. De chauffeur is ook niet echt blij en geeft aardig gas. Hoog de bergen in, slingerend langs mooie wildernis. Bij een volgend hotel, staan de meerijders klaar. Alleen die man die te laat was eerder, stapt even uit...... en is een kwartier onvindbaar. Nu is inmiddels de chauffeur echt geïrriteerd, en Steef niet minder. Hij wil al terug. Maar onverstoord zitten Lars en ik op tweede rij, dus natuurlijk rijden we gewoon mee door.

Als we in de haven arriveren worden we aangespoord ons te haasten. Niks winkelen, betalen en hop, over 3 x 250 PK motors stappen. De snelle boot maakt al wat goed bij Steven. Natuurlijk zijn we vandaag een echt toeristen gezin. In de meute mee door het hele programma. Ook vandaag is de zee nog aardig wild. Heerlijk vind ik het, hoe harder, hoger, ruiger: ik geniet. Net een achtbaan! Ook Lars en Steven vinden het leuk. Heel anders dan jaren geleden toen alleen Jon & ik konden genieten van alles wat hard, over de kop en van hoog met top snelheid naar beneden dook. Een aantal dames kijkt bijzonder angstig, twee zien al wat geel. Het belooft wat.

De eilanden waar we langs varen, zijn een lust voor het oog. Steil, rots, begroeid, vol, dicht, vele schakeringen groen. Op een uitlaatplaats voor toeristen, leggen ook wij aan. Wat rondlopen, zee proberen, mooie rotspartijtjes, waar krabbetjes en waterslagen er schuil- en slaapplaats vinden. Een slang zien we niet.

Verder naar een volgende locatie, waar we via snorkel naast zwemvliezen van mede toeristen, ook schitterende vissen om ons heen zien en bewonderen. Lars heeft gefilmd, ik ben heel benieuwd naar resultaat. Leuk om te doen, al heb ik nog geen goede snorkel- en zwemhouding kunnen vinden. Maar we genieten wel. Nog weer een volgende stop, inmiddels leven we rond 11:00 uur, er wordt voor ons een heerlijke Thaise lunch bereid. Steven en Lars snakken er naar, op één of andere manier is er iets mis gegaan met ons ontbijt. Steven heeft zowaar 2 stoelen geregeld, ik ben hem zeer erkentelijk en geniet van de lunch. Voor deze keer ruim voor 17:00 uur!

We gaan weer verder. De zee is ruiger, de golven hoger. Meer dames zitten wat strak voor zich uit te staren, naarstig hun man vasthoudend. En de mannen behulpzaam voor hulpbehoevende partners. Het helpt alleen niet, de dames zijn bang en beroerd. Lars en ik hebben lol, we gaan steeds vaker staan, houden ons zeker goed vast en deinen alle kanten mee op. Harder en hoger graag! Nee hoor, dat mag zeker van ons, maar de anderen nog meer testen, dat willen wij niet op ons geweten hebben.

Er volgt nog een aanschouwing van Monkey Island, waar we 'het onze' van vinden. Daarna gaan we de terugweg aanvaarden. Inmiddels nog hogere golven, en nu niet mee deinend maar er recht op af. Hop hop, feestje! Maar niet voor een groot aantal anderen. Zakjes worden uitgedeeld, de één na de ander, man en vrouw grijpen naarstig naar het grijze hulpmiddel. Koud water en zakdoekjes vinden ook gretig aftrek. Ik blijf maar staan en naar de zee turen. In de eerste plaats omdat ik het erg leuk vind. In de tweede plaats omdat ik al die zakjes, nou niet heel aantrekkelijk vind, zeker niet als ze alsmaar gepropt worden in een overvolle bak, die onder onze neus staat. Ik zie ze al knappen, ruiken doe ik het al bij vlagen. In iedergeval, het bederft niet mijn pret, heb toch de laatste jaren heel wat bijgeleerd in deze.

Het staan, knallen over de golven, het doet me erg aan surfen denken. Morgen is toch een reisdag in vliegtuig, dus dat komt wel goed.

Nu rijden we terug, dat gaat als altijd sneller dan heen. We kijken terug op een leuke dag. Hebben rond gedobberd in een geweldige lagoon, met uitzicht op indrukwekkende natuuruitspattingen. Dat die bestaan, zo immens. Die is ook voor een film gebruikt, Jurrasic Parc 1. En The Blue Lagoon geloof ik. Ook vinden we het geheel net te toeristisch, maar goed, we zijn dat deze week ook echt. Dus voor nu was het prima. We zijn niet verbrand, en we hebben Jonne gemist. Een prima laatste dagje. Op naar de tassen die we gaan inpakken. Daarna eten in restaurant waar Jonne nu achter de bar staat. Een mooie afsluitende dag. Op naar de borrel en het avondeten.

Nou dat afscheid was top. Jonne kreeg eerder vrij, hoe gezellig. Wij schuiven aan bij haar aan de bar, heerlijke cocktails. Een grand dessert van de chef kok. Wat een top chef: Chef Piak. Ze was 2 jaar terug een weekje in Amsterdam, bij L'Europe. Wat een mooi afsluiting in restaurant Black Ginger. Nog een afzakkertje in een andere bar en dan is het einde daar. Morgen bijtijds op. Het Sumatra avontuur gaat nu beginnen.

Medan, Sumatra. Ach oma, ik kijk er naar uit. Morgen middag staan we er.